Τα κυρίαρχα δυτικά μέσα ενημέρωσης πλημμυρίζουν από πρωτοσέλιδα που επαινούν τον Μασούντ Πεζεσκιάν, τον νέο, υποτιθέμενο «μεταρρυθμιστή» πρόεδρο του Ιράν. Η λέξη «μεταρρυθμιστής» εμφανίζεται πάντα μαζί με το όνομά του, υπογραμμίζοντας έτσι μια τεράστια έλλειψη κατανόησης σχετικά με τους κυβερνώντες μουλάδες του Ιράν και το θεοκρατικό τους κατεστημένο.
Για να είναι κανείς πολιτικός στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν και να επιβιώσει, πρέπει να ενστερνιστεί και να τηρήσει τις θεμελιώδεις επαναστατικές αρχές που στηρίζουν το καθεστώς. Το πολιτικό αξίωμα συνεπάγεται επίδειξη ακλόνητης πίστης στον Ανώτατο Ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ και την πλήρη υποστήριξη του αδιαπραγμάτευτου αντιαμερικανισμού και αντισημιτισμού του καθεστώτος χωρίς αμφιβολία. Επιπλέον, κάθε ιρανός πολιτικός πρέπει να είναι έτοιμος να επιβάλει αυστηρά τους ισλαμιστικούς νόμους της κυβέρνησης και να συντρίψει κάθε μορφή αντιπολίτευσης στην Ισλαμική Δημοκρατία. Το πολιτικό τοπίο στο Ιράν δεν ανέχεται τη διαφωνία ή την απόκλιση από αυτές τις βασικές αρχές, διασφαλίζοντας ότι μόνο όσοι συμμορφώνονται πλήρως με την ιδεολογία του καθεστώτος μπορούν να περιηγηθούν στα δύσκολα νερά της πολιτικής του καθεστώτος.
Στο Ιράν, κάθε άτομο που επιδιώκει πραγματικά να μεταρρυθμίσει το σύστημα είναι πιθανό να εξαλειφθεί γρήγορα, αν δεν εκτελεστεί. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα υπογραμμίζει τον αυτοκτονικό χαρακτήρα της απόπειρας αμφισβήτησης του status quo. Κατά συνέπεια, ο χαρακτηρισμός των πολιτικών του καθεστώτος ως «μεταρρυθμιστές» δεν είναι μόνο παραπλανητικός, αλλά και προσβολή στη μνήμη των αμέτρητων Ιρανών που έχασαν τη ζωή τους στον αγώνα για πραγματική μεταρρύθμιση και συστημική αλλαγή. Αυτά τα γενναία άτομα καταπιέστηκαν βάναυσα από το καθεστώς για τις προσπάθειές τους να επιφέρουν έναν μετασχηματισμό μακριά από μια κοινωνία φόβου, καθιστώντας επιτακτική την αναγνώριση της διαφοράς μεταξύ εκείνων που λειτουργούν εντός του συστήματος και εκείνων που έχουν θυσιάσει τα πάντα στην επιδίωξη μιας αληθινής μεταρρύθμισης.
Ο Πεζεσκιάν, τον οποίο τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης έχουν χαρακτηρίσει γελοίως «μεταρρυθμιστή», είναι στην πραγματικότητα αφοσιωμένος υποστηρικτής της παντοδύναμης πολιτοφυλακής του καθεστώτος, μιας επίσημα χαρακτηρισμένης τρομοκρατικής οργάνωσης, του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC). Το IRGC ανταπέδωσε τη φιλοφρόνηση και υποστήριξε τον Πεζεσκιάν.
Ο Πεζεσκιάν φοράει συχνά στολή του IRGC στο κοινοβούλιο, συμβολίζοντας τη βαθιά του πίστη σε αυτήν την ισχυρή στρατιωτική οργάνωση. «Θα φορούσα ξανά τη στολή του IRGC», είπε. «Αν δεν υπήρχε το IRGC, το έθνος θα διχαζόταν».
Ο Πεζεσκιάν καταδίκασε δημοσίως τις Ηνωμένες Πολιτείες για τον χαρακτηρισμό του IRGC ως τρομοκρατική οργάνωση. Ως άτομο που βρίσκεται στο εσωτερικό του καθεστώτος από την ίδρυσή του πριν από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, η μακροχρόνια πίστη του Πεζεσκιάν στην Ισλαμική Δημοκρατία είναι αναμφισβήτητη. Η έγκριση που έλαβε από το εξαιρετικά αυστηρό, σκληροπυρηνικό Συμβούλιο των Φρουρών να διεκδικήσει την προεδρία τόνισε την ευθυγράμμισή του με τις βασικές επαναστατικές αρχές που συντηρούν την Ισλαμική Δημοκρατία.
Αυτή, δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που τα κυρίαρχα δυτικά μέσα ενημέρωσης χαρακτηρίζουν βιαστικά τους ιρανούς πολιτικούς ως «μετριοπαθείς» ή «μεταρρυθμιστές». Τα ευκολόπιστα δυτικά μέσα ενημέρωσης χαρακτήρισαν παρομοίως τον Πρόεδρο Χασάν Ροχανί κατά τη διάρκεια της θητείας του από το 2013 έως το 2021. Όπως δείχνουν τα ιστορικά στοιχεία, κάθε φορά που ένας λεγόμενος «μεταρρυθμιστής» ή «μετριοπαθής» αναλαμβάνει την προεδρία, το πολιτικό σύστημα των κυβερνώντων μουλάδων παραμένει σταθερά αμετάβλητο.
Το καθεστώς χρησιμοποιεί αυτούς τους λεγόμενους «ρεφορμιστές» ή «μετριοπαθείς», με τη φαινομενικά φιλική τους συμπεριφορά και καλεί για βελτιωμένες σχέσεις και «ειρήνη», έχοντας σκοπό να εξαπατήσει τη Δύση. Στην πραγματικότητα, ο μοναδικός τους στόχος είναι να αφαιρέσουν τις κυρώσεις, να αυξήσουν τα έσοδα, και τελικά να ενισχύσουν το IRGC, τον Ανώτατο Ηγέτη, το σύστημα του καθεστώτος και το δίκτυο των αντιπροσώπων και των τρομοκρατικών ομάδων του.
Αυτά τα πολιτικά πρόσωπα είναι στρατηγικά τοποθετημένα για να δημιουργήσουν έναν αντικατοπτρισμό: την ψευδαίσθηση της πιθανής μεταρρύθμισης για να παρασυρθεί η Δύση σε μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, ενώ οι κεντρικοί στόχοι του καθεστώτος παραμένουν αμετάβλητοι, καθώς οι αντιπρόσωποι αυξάνονται και το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων επεκτείνεται.
Η παράνομη «πυρηνική συμφωνία» του Ιράν, το Κοινό Συνολικό Σχέδιο Δράσης (JCPOA), επικεντρώθηκε στην αποφασιστικότητα του Ιράν να έχει πυρηνικά όπλα και βαλλιστικούς πυραύλους για να τα εκτοξεύσει. Όταν, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, η οικονομία του Ιράν ήταν σοβαρά ακρωτηριασμένη λόγω των αυστηρών κυρώσεων, το καθεστώς του Ιράν πλάσαρε τον Ροχανί ως «μετριοπαθή» και του επέτρεψε να είναι υποψήφιος πρόεδρος.
Τόσο τα ευκολόπιστα δυτικά μέσα ενημέρωσης όσο και οι αξιωματούχοι που προστατεύονται από αυτά είπαν ψέματα για να διαιωνίσουν τη «ρωσική απάτη» εναντίον του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τζ. Τραμπ. Επίσης, είπαν ψέματα για να διαιωνίσουν την ανέντιμη επιστολή 51 πρώην αξιωματούχων της υπηρεσίας πληροφοριών που ισχυρίστηκαν ότι ο φορητός υπολογιστής του Χάντερ Μπάιντεν είχε «το κλασικό στοιχεία μιας ρωσικής επιχείρησης μυστικών υπηρεσιών». Ακόμη, είπαν ψέματα για να καλύψουν την πνευματική φθορά του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για τέσσερα χρόνια. Επομένως, φαίνονται πρόθυμοι να παίξουν το παιχνίδι του ιρανικού καθεστώτος παρουσιάζοντας με ενθουσιασμό τον Πεζεσκιάν ως «μετριοπαθή».
Η προεδρία του Ροχανί αναζωογόνησε το καθεστώς εξασφαλίζοντας χρηματοδότηση από την κυβέρνηση Ομπάμα που αναμφίβολα βοήθησε στη χρηματοδότηση μιας πυρηνικής συμφωνίας, η οποία, μετά από λίγα χρόνια, θα επέτρεπε στο καθεστώς του Ιράν να έχει όσα πυρηνικά όπλα ήθελε.
Η παράνομη συμφωνία του JCPOA είχε ως αποτέλεσμα την άρση των κυρώσεων και την επανένταξη του Ιράν στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δισεκατομμύρια δολάρια εισρέουν στο ταμείο του Ιράν. Αυτή η εισροή μετρητών ενίσχυσε τελικά το καθεστώς, το IRGC και τις επιχειρήσεις τους, καταδεικνύοντας όχι μόνο την ικανότητα του ιρανικού καθεστώτος στη χειραγώγηση ονειροπόλων δυτικών αξιωματούχων για την επίτευξη των στρατηγικών του στόχων, αλλά ακόμη χειρότερα εξέθεσε την ευπιστία των ΗΠΑ και της Δύσης που έρχονται αντιμέτωποι με αυτές τις σκηνοθετημένες ψευδείς εντυπώσεις και τις παγίδες.
Ο καθηγητής Majid Rafizadeh είναι σχεδιαστής στρατηγικής και σύμβουλος επιχειρήσεων, ακαδημαϊκός με σπουδές στο Χάρβαρντ, πολιτικός επιστήμονας, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Harvard International Review και πρόεδρος του Διεθνούς Αμερικανικού Συμβουλίου για τη Μέση Ανατολή. Έχει συγγράψει πολλά βιβλία για το Ισλάμ και την Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στη διεύθυνση Dr.Rafizadeh@Post.Harvard.Edu