 Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να ακολουθεί ευνοϊκές πολιτικές προς το καθεστώς του Ιράν, το οποίο διατηρεί τεράστιο ρεκόρ όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα; Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, στο Ιράν, «Τα κορίτσια από 9 χρονών μπορούν να καταδικαστούν σε εκτέλεση· τα αγόρια από τα 15. Τουλάχιστον 73 νεαροί παραβάτες εκτελέστηκαν μεταξύ του 2005 και του 2015.» (Πηγή εικόνας: iStock) |
Σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε η Διεθνής Αμνηστία στις 26 Φεβρουαρίου, η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν «έχει επιδεινωθεί σοβαρά». Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να ακολουθεί ευνοϊκές πολιτικές προς ένα καθεστώς, το οποίο διατηρεί τεράστιο ρεκόρ όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα; Δυστυχώς, η Ευρώπη – παρά τον ατελείωτο ηθικό καθωσπρεπισμό και την αυταρέσκειά της - φαίνεται να έχει γίνει ο πιο ανήθικος παίκτης στον κόσμο - αν δεν ήταν ήδη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, για παράδειγμα, ξεχωρίζει αδικαιολόγητα για τον εκφοβισμό από πλευράς της προς την μοναδική φιλελεύθερη, δημοκρατική χώρα που προφυλάσσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Μέση Ανατολή: το Ισραήλ. Όχι την Τουρκία που κατέλαβε την Βόρεια Κύπρο, την Κίνα που κατέστρεψε το Θιβέτ, ή το Πακιστάν που κατέλαβε το Κασμίρ. Η Ευρώπη και τα διεφθαρμένα Ηνωμένα Έθνη δεν ασχολούνται με τους πραγματικούς δράστες κατά της ανθρωπότητας, όπως η Κίνα, η Κούβα, η Ρωσία, η Τουρκία, η Βόρεια Κορέα, η Νιγηρία ή το Σουδάν, για να αναφέρουμε μόνο λίγους.
Η δυσωδία από την υποκρισία της Ευρώπης δεν μπορεί να καλυφθεί. Η Ευρώπη επιβάλλει αυθαίρετα κυρώσεις σε μια χώρα που φιλοξενεί τους Εβραίους εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, αλλά παράλληλα προσπαθεί να βρει τρόπους να συνεχίσει να συνεργάζεται με μια χώρα όπως το Ιράν, που όχι μόνο προσπαθεί να εδραιώσει την ηγεμονία της σε όλη τη Μέση Ανατολή, -- μέσω αντιπροσώπων στο Ιράκ, την Υεμένη, τη Συρία και το Λίβανο -- αλλά συνεχώς καταπατεί σχεδόν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα που μπορεί να φανταστεί κανείς. (εδώ, εδώ, εδώ και εδώ). Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να καταλήξει κανείς είναι ότι η Ευρώπη επιθυμεί ακόμα να σκοτώσει τους Εβραίους και μετά χαράς θα υποστηρίξει όσους επιθυμούν να τους σκοτώσουν. Πόσο πιο ανήθικος μπορεί να γίνει κανείς;
Η λίστα με τις απερίγραπτες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από το καθεστώς του Ιράν είναι μεγάλη· ωστόσο, μακράν πιο ανησυχητική είναι η σκληρότητα που εκδηλώνεται σε βάρος παιδιών.
Σύμφωνα με τον οργανισμό που εδρεύει στη Νορβηγία, Iran Human Rights (IHR), που παρακολουθεί στενά τις εκτελέσεις στο Ιράν:
«Παρά την επικύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού, η οποία απαγορεύει τη θανατική ποινή για αδικήματα που διαπράττονται κάτω των 18 ετών, το Ιράν παραμένει στην κορυφή όσον αφορά εκτελέσεις ανήλικων παραβατών. Σύμφωνα με αναφορές του IHR, οι Ιρανικές αρχές έχουν εκτελέσει τουλάχιστον 40 ανήλικους παραβάτες από το 2013.»
Αυτά τα παιδιά τίθενται υπό κράτηση και εκτελούνται πριν να έχουν την ευκαιρία να φτάσουν στην ενηλικίωση. Τουλάχιστον 6 ανήλικοι, συμπεριλαμβανομένων δύο νεαρών νυφών εκτελέστηκαν το 2018. Η Διεθνής Αμνηστία σχολιάζει σχετικά με τις θανατικές ποινές που εκτίονται από παιδιά στο Ιράν:
«Τα κορίτσια από 9 χρονών μπορούν να καταδικαστούν σε εκτέλεση· τα αγόρια από τα 15. Τουλάχιστον 73 νεαροί παραβάτες εκτελέστηκαν μεταξύ του 2005 και του 2015. Και οι αρχές δεν φαίνονται πρόθυμες να σταματήσουν αυτή τη βάναυση πρακτική.
«Έχουμε στοιχειά για 49 θανατοποινίτες στο Ιράν που ήταν κάτω των 18 ετών κατά τη στιγμή του εγκλήματος που φέρονται πως έχουν διαπράξει. Ο ΟΗΕ αναφέρει ότι υπάρχουν τουλάχιστον 160 άτομα που αναμένουν εκτέλεση στη χώρα. Στην πραγματικότητα, ενδέχεται να υπάρχουν πολλοί περισσότεροι νεαροί θανατοποινίτες, καθώς οι θανατικές ποινές στο Ιράν συχνά περιβάλλονται από μυστικότητα.»
Ας λάβουμε υπόψη την Zeinab Sekaanvand Lokran. Τον Οκτώβριο του 2018 η πρώην νύφη παιδί, που προερχόταν από μια φτωχή μειονοτική οικογένεια, εκτελέστηκε την ημέρα που γέννησε ένα θνησιγενές μωρό. Σύμφωνα με τον Ισλαμικό Ποινικό Κώδικα του Ιράν, οι εκτελέσεις μπορούν να διεξαχθούν με τέσσερις διαφορετικούς τρόπους: κρεμάλα, λιθοβολισμός, εκτελεστικό απόσπασμα ή σταύρωση.
Το δικαστικό σύστημα της Ισλαμικής Δημοκρατίας ή το Επαναστατικό Δικαστήριο μπορούν να προφασιστούν ασαφείς κατηγορίες, όπως «διεξαγωγή πολέμου εναντίον του Θεού», διάδοση του moharebeh («διαφθορά στη γη»), όπως διαμαρτυρία ή κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια της χώρας. Οι κατηγορίες αυτές μπορεί να διαστρεβλωθούν ώστε απλές πράξεις, όπως η κριτική προς τον ανώτατο ηγέτη, να θεωρηθούν ως εγκλήματα, απλώς για να επιτραπεί η εκτέλεση.
Ο Ισλαμικός Ποινικός Κώδικας του Ιράν επιτρέπει την εκτέλεση εννιάχρονων κοριτσιών. Όλα αυτά επιτρέπονται, ενώ η βαθιά κυνική ΕΕ εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τον Ιρανό πρόεδρο Χασάν Ρουχανί ως «μετριοπαθή».
Το θεοκρατικό καθεστώς είναι επίσης γνωστό για τις αναγκαστικές εξομολογήσεις και την τηλεοπτική προβολή των βασανιστηρίων, προκειμένου να εκφοβίσει στο κοινό. Όπως δήλωσε πρόσφατα ο Iran Human Rights:
«Το 2018, οι ιρανικές αρχές παραβίασαν συστηματικά τις νόμιμες διαδικασίες και το κράτος δικαίου. Τηλεοπτικές εξομολογήσεις, άδικες δίκες και αναφορές για βασανιστήρια υπενθυμίζουν το γεγονός ότι δεν είναι δυνατόν να γίνουν βιώσιμες βελτιώσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και σοβαρά βήματα προς την κατάργηση της θανατικής ποινής χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στο δικαστικό σύστημα του Ιράν.»
Το 2018, τουλάχιστον 273 άνθρωποι εκτελέστηκαν στο Ιράν, σύμφωνα με τον Iran Human Rights. Η ιρανική κυβέρνηση κατέχει τη δεύτερη θέση (η Κίνα κατέχει την πρώτη) όσον αφορά τον αριθμό ανθρώπων που εκτελεί και κατατάσσεται πρώτη στην εκτέλεση ατόμων κατά κεφαλήν. Λόγω της έλλειψης διαφάνειας στο ιρανικό καθεστώς, ο ανεπίσημος αριθμός των εκτελεσθέντων πιστεύεται ότι είναι ακόμη υψηλότερος.
Η χρήση σκληρών και απάνθρωπων τιμωριών αυξάνεται συνεχώς στο Ιράν. Σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, η χρήση διαφόρων μορφών βασανισμού, όπως ακρωτηριασμός και μαστίγωμα, αυξάνεται με ανησυχητικό ρυθμό.
Για παράδειγμα, έδεσαν έναν άνδρα σε ένα δέντρο σε κοινή θέα, στην επαρχία Razavi Khorasan, και τον μαστίγωσαν 80 φορές. Το έγκλημά του; Ήπιε αλκοόλ μια δεκαετία πριν, όταν ήταν 14 ή 15 ετών.
Στην περίπτωση ενός κλέφτη, που υποτίθεται ότι έκλεψε μερικά ζώα. Η τιμωρία του; Του έκοψαν το χέρι. Όχι μόνο οι τιμωρίες αυτές είναι βάρβαρες, αλλά μπορεί κανείς να υποθέσει ότι κανένας από αυτούς τους άνδρες, ούτε πλήθος άλλων που αντιμετωπίστηκαν με παρόμοιο τρόπο, είχαν δίκαιη δίκη ή οτιδήποτε κοντά σε νομική υπεράσπιση.
Οι Ιρανοί ηγέτες λαμβάνουν ολοένα και πιο δραστικά μέτρα. Οι κρατούμενοι πεθαίνουν ύποπτα στη φυλακή, όπως ένας 63χρονος Ιρανό-Καναδός καθηγητής. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία:
«Τον Φεβρουάριο [2018], ο Καναδός- Ιρανός ακαδημαϊκός και περιβαλλοντικός ακτιβιστής Kavous Seyyed Emami πέθανε στη φυλακή Εβίν μετά από αυθαίρετη σύλληψή του δύο εβδομάδες νωρίτερα. Οι αρχές ισχυρίστηκαν ότι αυτοκτόνησε και αρνήθηκαν να δώσουν το σώμα του, εκτός αν η οικογένειά του συμφωνούσε σε άμεση ταφή χωρίς ανεξάρτητη αυτοψία.»
Λόγω των πρόσφατων διαμαρτυριών στη χώρα, το θεοκρατικό καθεστώς έχει επίσης εντείνει τη λογοκρισία του στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το μπλοκάρισμα των ξένων δορυφορικών τηλεοπτικών καναλιών και τη φυλάκιση υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εξέχοντες δικηγόροι, συμπεριλαμβανομένης της Nasrin Sotoudeh και του συζύγου της Reza Khandan, που υπερασπίστηκαν ή υποστήριξαν κοινωνικά κινήματα, όπως η εναντίωση στην υποχρεωτική μαντίλα, διώχθηκαν άδικα και καταδικάστηκαν σε μακρές ποινές φυλάκισης.
Αυτές οι ολοένα και πιο άτοπες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα πρέπει να εγείρουν συναγερμό μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, οι οποίες διαβιβάζουν πάντα στον υπόλοιπο κόσμο πόσο νοιάζονται - για παράδειγμα, όταν δεν στέλνουν τους εγκληματίες πίσω στις χώρες τους διότι ενδέχεται να βασανιστούν. Θα πρέπει να τους τρομάζει το γεγονός ότι κατά κάποιο τρόπο επιτρέπουν και ενθαρρύνουν αυτό το καθεστώς και το εξουσιοδοτούν να συνεχίσει να διαπράττει αυτές τις απεχθείς πράξεις.
Είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή για την ΕΕ να σταματήσει την ευνοϊκή πολιτική της προς ένα καθεστώς που δεν διστάζει να μαστιγώνει ανθρώπους – δημόσια, για παραδειγματισμό— να βασανίζει όποιον πολίτη θέλει, να εφαρμόζει βάναυσες ποινές όπως ακρωτηριασμούς χωρίς δίκη, και να εκτελεί παιδιά που μόλις τώρα ξεκινούν την ζωή τους. Αυτές είναι πράξεις που θα έπρεπε να καταδικάζονται – και όχι να γίνονται αποδεκτές για χάρη στρατηγικών, ηθικής εξαχρείωσης και απληστίας.
Ο Dr. Majid Rafizadeh είναι επιχειρηματικός στρατηγός και σύμβουλος, ακαδημαϊκός του Χάρβαρντ, πολιτικός επιστήμονας, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Διεθνούς Επιθεώρησης του Χάρβαρντ και πρόεδρος του Διεθνούς Αμερικανικού Συμβουλίου για τη Μέση Ανατολή. Έχει γράψει πολλά βιβλία για το Ισλάμ και την Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ. Επικοινωνία στο Dr.Rafizadeh@Post.Harvard.Edu