Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ίσως τελικά αποκτήσει ακριβώς αυτό που ήθελε: απεριόριστη δύναμη και έλεγχο.
Η προθεσμία για την εξαίρεση από τον Διεθνή Κανονισμό Υγείας είναι η 19η Ιουλίου –δηλαδή λιγότερο από δύο μήνες από τώρα. Ήρθε η ώρα να ειδοποιηθούν οι νομοθέτες προκειμένου να αναλάβουν άμεση δράση και να πουν ΟΧΙ σε αυτούς τους κανονισμούς. Μέχρι στιγμής, καμία χώρα δεν έχει επιλέξει να εξαιρεθεί και, λόγω έλλειψης κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης, οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να αγνοούν εντελώς ότι υπάρχει καν πρόβλημα.
Την 1η Ιουνίου 2024, τα 194 κράτη μέλη του ΠΟΥ συμφώνησαν σε σαρωτικές τροποποιήσεις των Διεθνών Κανονισμών Υγείας του οργανισμού, οι οποίες δίνουν απεριόριστη εξουσία στον Γενικό Διευθυντή −επί του παρόντος τον «Δρ» Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους, ο οποίος δεν είναι γιατρός και, απ' ό,τι φαίνεται, χρηματίζεται από την Κίνα− να κηρύσσει όχι μόνο πραγματικές διεθνείς καταστάσεις έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας, αλλά και πιθανές.
Ο όρος «συμφώνησαν» δεν είναι ακριβής: τα κράτη μέλη δεν ψήφισαν καν για τις τροποποιήσεις, αλλά «συμφώνησαν» μέσω αυτού που είναι γνωστό ως διαδικασία συναίνεσης. Εάν καμία χώρα δεν έφερνε αντίρρηση μέχρι το τέλος της προθεσμίας, οι τροποποιήσεις θα θεωρούνταν εγκεκριμένες. Η διαδικασία μπορεί να μην ήταν καν νόμιμη. Το τελικό κείμενο προφανώς δεν είχε επαρκή προηγούμενη γνωστοποίηση, ενώ οι διαπραγματεύσεις διεξήχθησαν σε μεγάλο βαθμό κεκλεισμένων των θυρών, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπήρχε διαφάνεια. Γνώριζαν οι βουλευτές των κρατών μελών του ΠΟΥ σε τι «συμφώνησαν» οι κυβερνήσεις τους;
Εκτός από τον Διεθνή Κανονισμό Υγείας, τα 194 κράτη μέλη του ΠΟΥ συμφώνησαν σε ένα ιστορικό σχέδιο Συνθήκης για την Πανδημία τον Απρίλιο του 2025, και στις 20 Μαΐου υιοθέτησαν τη Συνθήκη για την Πανδημία του ΠΟΥ στην 78η σύνοδο της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας στη Γενεύη της Ελβετίας. Ωστόσο, θα πρέπει να επικυρωθεί από τουλάχιστον 60 κράτη πριν τεθεί σε ισχύ, πράγμα που σημαίνει ότι εναπόκειται στους πολίτες να αποτρέψουν κάτι τέτοιο. Επιπλέον, εξακολουθούν να υπάρχουν εκκρεμείς «λεπτομέρειες», όπως το Σύστημα Πρόσβασης στα Παθογόνα και Καταμερισμού των Οφελών (PABS) για τη διευκόλυνση της ανταλλαγής γενετικών δεδομένων σχετικά με πιθανά πανδημικά παθογόνα που εισάγει η συνθήκη, για την οποίο εξακολουθεί να υπάρχει έλλειψη συναίνεσης. Με αυτό, ο ΠΟΥ απέκτησε εκτεταμένες εξουσίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι χώρες θα αντιδρούν σε μελλοντικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στον τομέα της υγείας.
Ο Φρανκ Γκάφνεϊ, Πρόεδρος του Ινστιτούτου για το Αμερικανικό Μέλλον, έγραψε στο X λίγο πριν από την υιοθέτηση της συνθήκης:
«Σε λιγότερο από ένα μήνα, η παγκόσμια κυβέρνηση θα μας επιβληθεί έμμεσα −αν όχι άμεσα− χάρη σε μια νέα συνθήκη για την πανδημία που ολοκλήρωσε χθες ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και σχεδιάζει να υιοθετήσει και να καταστήσει νομικά δεσμευτική στα μέσα Μαΐου –με βαθιές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία, τις προσωπικές ελευθερίες και την εθνική κυριαρχία.
Αν σας άρεσε ο τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης του COVID-19 –σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της ανικανότητας και της κακοδιοίκησης του ΠΟΥ και της ύπουλης επιρροής του δράστη, του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, καθώς και του κύριου ωφελούμενου, των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών− θα λατρέψετε αυτή τη νέα παγκόσμια τάξη.
Μεταξύ των συνεπειών της θα είναι τα εξής: οικουμενικές ταυτότητες υγείας, υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, υποχρεωτική λογοκρισία, μεταβιβάσεις μέσω τεχνολογίας, απεριόριστο οικονομικό κόστος και πολλαπλασιασμός ιών με δυνατότητα πρόκλησης πανδημιών –όλα «διαχειριζόμενα» από εξαιρετικά εξουσιοδοτημένους και ανεύθυνους διεθνείς γραφειοκράτες».
Συγχαίροντας τον εαυτό του για την υιοθέτηση της συνθήκης, ο «Δρ» Τέντρος δήλωσε σε μια τερατώδη αναληθή ανακοίνωση:
«Η συμφωνία αποτελεί νίκη για τη δημόσια υγεία, την επιστήμη και την πολυμερή δράση. Θα διασφαλίσει ότι, συλλογικά, μπορούμε να προστατεύσουμε καλύτερα τον κόσμο από μελλοντικές απειλές πανδημίας. Είναι επίσης μια αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα ότι οι πολίτες, οι κοινωνίες και οι οικονομίες μας δεν πρέπει να αφεθούν ευάλωτες στο να υποστούν ξανά απώλειες όπως αυτές που υπέστησαν κατά τη διάρκεια της COVID-19».
Μετά την υιοθέτηση της Συνθήκης για την Πανδημία, ο Υπουργός Υγείας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ δημοσίευσε την ακόλουθη δήλωση στο Χ, προτρέποντας τις χώρες να αποχωρήσουν από τον ΠΟΥ:
«Όπως πολλοί παλαιοί θεσμοί, ο ΠΟΥ έχει πέσει σε τέλμα γραφειοκρατικής υπερφόρτωσης, εδραιωμένων παραδειγμάτων, σύγκρουσης συμφερόντων και πολιτικής διεθνούς ισχύος. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παράσχει ιστορικά το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης του οργανισμού, άλλες χώρες, όπως η Κίνα, έχουν ασκήσει αδικαιολόγητη επιρροή στις δραστηριότητές του με τρόπους που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα, και όχι ιδιαίτερα τα συμφέροντα της παγκόσμιας κοινότητας. Η παγκόσμια συνεργασία στον τομέα της υγείας εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά σημαντική για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και εμένα, αλλά δεν λειτουργεί πολύ καλά υπό τον ΠΟΥ, όπως αποδεικνύουν οι αποτυχίες της εποχής του COVID. Προτρέπω τους υπουργούς Υγείας του κόσμου και τον ΠΟΥ να εκλάβουν την αποχώρησή μας από τον οργανισμό ως κάλεσμα αφύπνισης».
Κανείς σε αυτόν τον πλανήτη δεν ψήφισε υπέρ αυτής της συνθήκης και, ακόμη χειρότερα, κανείς δεν θα έχει την άδεια να επικρίνει τίποτα από αυτά στο μέλλον, αν ο ΟΗΕ πετύχει τον σκοπό του: το αρχικό προσχέδιο της Συνθήκης για την Πανδημία περιείχε γλώσσα κατά της «παραπληροφόρησης» και της «πληροφοριοδημίας». Το κείμενο που συμφωνήθηκε, μετά από αντιδράσεις, μείωσε τους περιορισμούς του λόγου απαιτώντας «απλώς» από τα κράτη μέλη να προωθούν «έγκαιρη, διαφανή, ακριβή, επιστημονικά τεκμηριωμένη πληροφόρηση» για την αντιμετώπιση των «παραπλανητικών αφηγήσεων» κατά τη διάρκεια πανδημιών. Υπάρχει, ωστόσο, ένα άλλο, νεοαποκτηθέν εργαλείο στην εργαλειοθήκη του ΟΗΕ, το «Παγκόσμιο Ψηφιακό Σύμφωνο» (DGC) που επιδιώκει να καταστήσει αδύνατη την κριτική αυτής της νέας βασιλείας τρόμου των ΟΗΕ/ΠΟΥ.
Το DGC είναι ένα νέο απολυταρχικό εργαλείο λογοκρισίας που αποσκοπεί στη φίμωση όποιου διαφωνεί με την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης. Θαμμένο κοντά στο τέλος της DGC, στην παράγραφο 30, βρίσκεται το μόνο πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε γι' αυτό:
«Πρέπει επειγόντως να αντιμετωπίσουμε όλες τις μορφές ρητορικής μίσους, διακρίσεων και παραπληροφόρησης. Θα θεσπίσουμε και θα διατηρήσουμε ισχυρά μέτρα μείωσης του κινδύνου και αποκατάστασης. [...] Δεσμευόμαστε έως το 2030 να αναπτύξουμε, σε συνεννόηση με όλα τα σχετικά ενδιαφερόμενα μέρη, αποτελεσματικές μεθοδολογίες για τη μέτρηση, την παρακολούθηση και την αντιμετώπιση όλων των μορφών βίας και κακοποίησης στον ψηφιακό χώρο [...]. Καλούμε τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης να δημιουργήσουν ασφαλείς, προστατευμένους και προσβάσιμους μηχανισμούς αναφοράς για τους χρήστες και τους υποστηρικτές τους, ώστε να αναφέρουν πιθανές παραβιάσεις πολιτικής».
Ο ΠΟΥ είναι ένας εξειδικευμένος οργανισμός του ΟΗΕ, σκοπός του οποίου υποτίθεται ότι είναι «η προώθηση της υγείας, η διατήρηση της ασφάλειας του κόσμου, και η εξυπηρέτηση των ευάλωτων ομάδων». Ο ΠΟΥ λαμβάνει μεγάλο μέρος της χρηματοδότησής του από το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates, το οποίο ελέγχεται από κοινού από τον ακτιβιστή δισεκατομμυριούχο, υπέρμαχο του κλίματος και παγκοσμιοποιητή Μπιλ Γκέιτς και την πρώην σύζυγό του Μελίντα. Το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates ήταν εδώ και μερικά χρόνια ο δεύτερος μεγαλύτερος χορηγός του ΠΟΥ, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες −προτού ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, την πρώτη ημέρα της θητείας του το 2025, αποσύρει ευτυχώς τις ΗΠΑ από τον Οργανισμό.
«Αν ένα ιδιωτικό ίδρυμα γινόταν ο μεγαλύτερος χορηγός του ΠΟΥ, αυτό θα ήταν μετασχηματιστικό», δήλωσε το 2020 ο Λόρενς Γκόστιν, διευθυντής του Ινστιτούτου Ο'Νιλ στο Πανεπιστήμιο του Τζορτζτάουν και διευθυντής του Κέντρου Συνεργασίας του ΠΟΥ για το Εθνικό και Παγκόσμιο Δίκαιο Υγείας, προσθέτοντας ότι η ιδέα ότι ένα ιδιωτικό ίδρυμα θα μπορούσε να έχει τέτοια επιρροή «θα ήταν αδιανόητη» την εποχή που ιδρύθηκε ο ΠΟΥ ως διακυβερνητικός οργανισμός. «Με τον τρόπο αυτό θα επιτρεπόταν σε έναν μόνο πλούσιο φιλάνθρωπο να καθορίσει την παγκόσμια ατζέντα για την υγεία», είπε ο Γκόστιν αναφερόμενος στον Γκέιτς.
Ωστόσο, προφανώς, όλα είναι πιθανά, αφού, όχι μόνο επιτράπηκε στον Γκέιτς και τις φαρμακοβιομηχανίες να χρηματίσουν τον ΠΟΥ και τα κράτη μέλη του, αλλά τους έδωσε και απεριόριστη εξουσία.
Η Κριστίν Άντερσον, γερμανίδα βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του κόμματος Alternative für Deutschland, δήλωσε αυτόν τον μήνα:
«Συνειδητοποίησαν κάτι κατά τη διάρκεια του COVID: όσο κι αν ήθελαν να επιβάλουν ακόμη πιο σκληρούς περιορισμούς, υπήρχαν όρια —επειδή σε μια δημοκρατία, αν ένας πολιτικός το παρακάνει, κινδυνεύει να μην επανεκλεγεί. Οπότε, η λύση; Να μεταφερθεί η εξουσία σε ένα μη εκλεγμένο όργανο όπως ο ΠΟΥ. Με αυτόν τον τρόπο, όταν επιβάλλονται σκληρά μέτρα — λοκντάουν, υποχρεωτικά εμβόλια ή οτιδήποτε άλλο— μπορούν να πουν: «Ε, δεν ήμασταν εμείς. Τα χέρια μας είναι δεμένα. Ο ΠΟΥ πήρε την απόφαση».
Οι τροποποιημένοι υγειονομικοί κανονισμοί δίνουν στον ΠΟΥ τόσο πρωτοφανή εξουσία, που η πρώην υπουργός Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, Σουέλα Μπρέιβερμαν, προειδοποίησε:
«Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις του ΠΟΥ στους διεθνείς υγειονομικούς κανονισμούς του και η επικείμενη συνθήκη του για την πανδημία αποτελούν την πιο σοβαρή απειλή για την εθνική κυριαρχία εδώ και μια γενιά.
Θαμμένες μέσα σε αυτά τα νομικά πλαίσια βρίσκονται προτάσεις που θα επέτρεπαν στους μη εκλεγμένους αξιωματούχους του ΠΟΥ να κηρύσσουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας και να εκδίδουν συστάσεις ―όπως λοκντάουν, κλείσιμο συνόρων και υποχρεωτικούς εμβολιασμούς».
Αυτές οι απαιτήσεις περιλαμβάνουν τα ψηφιακά διαβατήρια εμβολίων. Οι τροποποιημένοι κανονισμοί ενθαρρύνουν τη χρήση ψηφιακών εργαλείων για την τεκμηρίωση της υγείας. Τα ψηφιακά διαβατήρια εμβολίων, τα οποία δεν είναι ακόμη υποχρεωτικά, θα μπορούσαν να καταστούν υποχρεωτικά. Προηγούμενα σχέδια των τροποποιήσεων, τα οποία απορρίφθηκαν μετά από αντιδράσεις, περιελάμβαναν επίσης προτάσεις για υποχρεωτικά ψηφιακά έγγραφα υγείας και διατάξεις για την έγκριση πιστοποιητικών εμβολιασμού σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, ακόμη και για εμβόλια σε ερευνητικά στάδια.
Είναι καταστροφικό το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις συμφώνησαν να δοθεί αυτή η εξουσία στον ασύδοτο ΠΟΥ. Δυστυχώς, αυτός μετατράπηκε σε έναν πλήρως ατιμασμένο και διεφθαρμένο φορέα, ο οποίος χρηματίζεται τόσο πολύ όχι μόνο από τον Γκέιτς και τις φαρμακοβιομηχανίες, αλλά και από την κομμουνιστική Κίνα.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19, ο ΠΟΥ και ο «Δρ» Τέντρος επαίνεσαν την Κίνα για τον «εξαιρετικό» χειρισμό της πανδημίας. Μέχρι σήμερα, δεν έχει γίνει τίποτα για τον διπρόσωπο ρόλο που έπαιξε ο ΠΟΥ κατά τη διάρκεια του Covid, όταν ο οργανισμός παπαγάλιζε την προπαγάνδα του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος για τον ιό. Η Κίνα, επίσης, δεν έχει υποστεί ποτέ ούτε μία αρνητική συνέπεια ―όχι μόνο για το γεγονός ότι εξαπέλυσε τον ιό στον κόσμο, αλλά και επειδή σκόπιμα είπε ψέματα για τη μεταδοτικότητα του ιού από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Ο ίδιος ο ΠΟΥ παραδέχεται ότι περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από τον ιό του Covid ―τον οποίο αρνήθηκε να επιχειρήσει να σταματήσει πριν εξελιχθεί σε πανδημία. Προφανώς, όλοι μας υποτίθεται ότι τώρα πρέπει να προσποιούμαστε ότι όλα αυτά δεν συνέβησαν ποτέ και να αναμένουμε από τον ΠΟΥ οδηγίες και καθοδήγηση ακόμη και για πιθανές πανδημίες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τον Ιούνιο του 2024 επαίνεσε τους τροποποιημένους υγειονομικούς κανονισμούς ως «ιστορικούς». Ναι, είναι «ιστορικοί» ―αλλά για τον λάθος λόγο.
Θα έπρεπε, λοιπόν, να επιτρέπεται στον μη εκλεγμένο και διεφθαρμένο ΠΟΥ να καθορίζει πότε κηρύσσεται μια πανδημία και, αν ναι, πώς θα την αντιμετωπίσει; Θα έπρεπε ο ΠΟΥ να μπορεί να προτείνει περιορισμούς, να σας θέσει σε καραντίνα, να κρατήσει τα παιδιά σας στο σπίτι και μακριά από το σχολείο, και να υπαγορεύει εάν πρέπει ή όχι να κάνετε εμβόλιο; Θα θέλατε ο «Δρ» Τέντρος να αποφασίζει πώς πρέπει να ζήσετε;
Το πιο προφανές μειονέκτημα, με βάση τις προηγούμενες επιδόσεις, είναι ότι ο ΠΟΥ θα οπλίσει τις εξουσίες του υπό το πρόσχημα της «δημόσιας υγείας» για να επιδιώξει αυστηρά πολιτικές ατζέντες. Σύμφωνα με την Μπρέιβερμαν:
«Ο ΠΟΥ επιμένει ότι αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα για να διασφαλιστεί η παγκόσμια ετοιμότητα. Αλλά το ερώτημα είναι η ετοιμότητα για τι ―και με ποιους όρους; Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια μελλοντική κρίση ―πραγματική ή υποτιθέμενη― όπου τα πολιτικά συμφέροντα μεταμφιέζονται σε δημόσια υγεία, ειδικά σε μια εποχή όπου η ψηφιακή λογοκρισία και η ιδεολογική σύλληψη γίνονται ολοένα και πιο φυσιολογικά».
Δυστυχώς, το σενάριο της Μπρέιβερμαν για πολιτικά συμφέροντα που μεταμφιέζονται σε δημόσια υγεία δεν είναι καν υπερβολικό. Τον Μάιο του 2024, ο ΠΟΥ δήλωσε:
«Σε μια ηχηρή έκκληση για δράση, η Εβδομηκοστή Έβδομη Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας αναγνώρισε την κλιματική αλλαγή ως άμεση απειλή για την παγκόσμια υγεία, εγκρίνοντας ένα ψήφισμα που υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για αποφασιστικά μέτρα για την αντιμετώπιση των σοβαρών κινδύνων για την υγεία που θέτει η κλιματική αλλαγή.
Το ψήφισμα, το οποίο υποστηρίχθηκε συντριπτικά από τα κράτη μέλη, παρουσιάζει μια επισκόπηση της υπαρξιακής απειλής που θέτει η κλιματική αλλαγή στην ανθρώπινη υγεία. Η Συνέλευση Υγείας υποστηρίζει ότι είναι επιτακτική ανάγκη η λήψη ριζικής δράσης για την προστασία της υγείας του πλανήτη, υπογραμμίζοντας την αλληλεξάρτηση της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και της δημόσιας υγείας».
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η δημόσια υγεία, σύμφωνα με τον ΠΟΥ και τα κράτη μέλη του (τις κυβερνήσεις σας), είναι πλέον συνυφασμένη με την «κλιματική αλλαγή». Αν ο υπέρμαχος της προστασίας του κλίματος Μπιλ Γκέιτς και οι συνεργάτες του στον ΠΟΥ το επιθυμούν, μπορούν να κηρύξουν «κλιματική πανδημία», να επιβάλουν λοκντάουν και να εφαρμόσουν όποια μέτρα θεωρούν κατάλληλα «για να σώσουν τον πλανήτη». Στην πραγματικότητα, από την εποχή του Covid-19, ο διεφθαρμένος Τέντρος του ΠΟΥ συνεχίζει να σπέρνει τον φόβο, κάνοντας δυσοίωνες «προβλέψεις» ότι μια νέα πανδημία είναι «αναπόφευκτη».
Υπάρχει ένας τέλειος λόγος γι' αυτό: χωρίς μια διαρκώς παρούσα, επικείμενη και τρομερά θορυβώδη «πανδημία», δεν θα υπήρχε καμία νομιμότητα για τον ΠΟΥ να καταλάβει όλη αυτή την εξουσία και να αποκτήσει πρόσβαση σε τόσο μεγάλο έλεγχο. Αυτός ο σφετερισμός εξουσίας θα μπορούσε εύλογα να μετατραπεί σε ξέφρενο ολοκληρωτισμό, εκτός εάν οι νομοθέτες αναλάβουν αμέσως δράση και απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις τους να αντιταχθούν στις τροποποιήσεις του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας ―και να μην συμμετάσχουν σε αυτές.
Καλώς ορίσατε στο «Υπουργείο Αλήθειας» του Τζορτζ Όργουελ. Οι νομοθέτες σε ολόκληρο τον κόσμο πρέπει επειγόντως να ενεργήσουν εκ μέρους του λαού που εκλέχθηκαν να εκπροσωπούν. Καμία κυβέρνηση εδώ δεν φαίνεται να έχει κατά νου τα συμφέροντα των πολιτών της. Και ο χρόνος τελειώνει ―γρήγορα.
Ο Robert Williams έχει έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες.