Σε απάντηση στο συνεχιζόμενο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης στη Βρετανία, μια ομάδα 20 βουλευτών υπέγραψε ανοιχτή επιστολή προς τον πρόσφατα διορισθέντα Υπουργό Εσωτερικών, Σατζίντ Χαβίντ, προτρέποντας τη συντονισμένη δράση.
Καθώς το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου έχει 650 βουλευτές, οι 20 υπογράφοντες αντιπροσωπεύουν μόνο ένα 3% που είναι διατεθειμένοι να υποστηρίξουν την προστασία των παιδιών που έχουν υποστεί βιασμό, σωματεμπορία και βασανιστήρια, και μερικές φορές δολοφονία. Ένας τέτοιος ασήμαντος αριθμός πολιτικών πρόθυμων να εκφραστούν ανοιχτά εναντίον της παιδικής σεξουαλικής δουλείας αποτελεί απόδειξη για την ηθική διαφθορά της πολιτικής ελίτ της Βρετανίας και πόσο χαμηλά φαίνεται να έχει βυθιστεί η χώρα.
Η ελίτ των ΜΜΕ στη Βρετανία αγνόησε την επιστολή. Η αναφορά έχει περιοριστεί στον τοπικό τύπο στην Οξφόρδη και την Ροτσντέιλ -- περιοχές που πλήττονται από βιασμούς-- καθώς και μερικά εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης όπως το Breitbart London και μια έμμεση αναφορά στο κανάλι Sky News.
 Από τους 650 βουλευτές του Βρετανικού Κοινοβουλίου, μόλις 20 ήταν πρόθυμοι να υπογράψουν μια ανοικτή επιστολή για να υποστηρίξουν την προστασία των παιδιών που υπέστησαν βιασμό, σωματεμπορία και βασανιστήρια, και κατά καιρούς δολοφονία. Εικόνα: Το παλάτι του Ουεστμίνστερ στο Λονδίνο, τόπος συνάντησης των Σπιτιών του Κοινοβουλίου. (Arpingstone / Wikimedia Commons) |
Βασικός υπογράφων της επιστολής, η βουλευτής του Ρόδεραμ Σάρα Τσάμπιον, της οποίας η εκλογική περιφέρεια έγινε διαβόητη με τους βιασμούς, αναγκάστηκε από το Εργατικό Κόμμα του Τζέρεμι Κόρμπιν το 2017 να μιλήσει ανοιχτά για το πόσο συχνά εμπλέκονται «Βρετανοί Πακιστανοί άντρες» σε τέτοιου είδους σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών. Δεδομένου ότι ο Σατζίντ Χαβίντ, τότε Γραμματέας Κοινοτήτων, μίλησε υπέρ της Τσάμπιον, ίσως είναι σκόπιμο που η επιστολή απευθύνθηκε σε αυτόν, στο νέο του ρόλο ως πρώτος μουσουλμάνος Υπουργός Εσωτερικών της Βρετανίας.
Η μουσουλμανική πίστη και η πακιστανική καταγωγή του Χαβίντ τον τοποθετούν σε μια πλεονεκτική θέση όσον αφορά τις κατηγορίες για ρατσισμό ή φανατισμό, εάν συνεχίσει να θέτει επί τάπητος τη δυσάρεστη εθνική και πολιτισμική πραγματικότητα των βιασμών. Πριν γίνει Υπουργός Εσωτερικών ασχολήθηκε με αυτό το θέμα, επομένως τώρα μπορεί να συνεχίσει να λέει αυτά που χρειάζεται να ειπωθούν και να δράσει αποτελεσματικά – με τρόπους που άλλοι πολιτικοί δεν μπόρεσαν— χωρίς να διαπομπεύεται από τα αριστερά προσανατολισμένα ΜΜΕ της Βρετανίας.
Στη νέα του θέση, ο Χαβίντ δύναται να εκμεταλλευτεί δύο ευκαιρίες.
Αρχικά, οι Βρετανικές αρχές έχουν την ευκαιρία να αρχίσουν τουλάχιστον να κάνουν τροποποιήσεις για τα ανυπεράσπιστα παιδιά που απογοήτευσαν επί δεκαετίες. Μη αναστρέψιμη ζημιά έχει γίνει σε αμέτρητες ζωές – και ακόμη συνεχίζει να γίνεται. Ακόμη, η εμπιστοσύνη του κοινού κλονίζεται προς την αστυνομία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τις κοινωνικές υπηρεσίες και την κυβέρνηση.
Όσον αφορά τον κοινωνικό ιστό του Ηνωμένου Βασιλείου, το σκάνδαλο των βιασμών είναι για πολλούς ο βράχος πάνω στον οποίο καταστράφηκε η κακοσχεδιασμένη πολυπολιτισμικότητα της σύγχρονης Βρετανίας. Τώρα, ενισχυμένη από την τρέχουσα έντονη ατμόσφαιρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, η προσέγγιση που υιοθέτησαν οι βρετανικές αρχές ως απάντηση σε αυτήν την εθνική καταστροφή φαίνεται να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αντιμετώπιση δευτερογενών ζητημάτων --κυρίως εκείνους που διαμαρτύρονται για τους βιασμούς, συμπεριλαμβάνοντας σε ένα σημείο την σύλληψη γονέων που προσπαθούν να σώσουν την κόρη τους από τους βιαστές της.
Φαίνεται επίσης ότι υπάρχει μια σιωπηλή συμμαχία μεταξύ των μέσων μαζικής ενημέρωσης για να σωπάσουν τον δημόσιο λόγο και, όταν όλα τα άλλα αποτυγχάνουν, απόλυτη συγκάλυψη.
Αυτή η στρατηγική, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, αναμφισβήτητα όχι μόνο χειροτερεύει την κατάσταση, αλλά προμηνύει τα χειρότερα, καθώς ο κοιμισμένος γίγαντας της λευκής εργατικής τάξης της Βρετανίας αρχίζει να ξυπνά.
Η δεύτερη ευκαιρία που μπορεί να αξιοποιήσει ο Χαβίντ, είναι να ξεριζώσει αυτό που ξεκινάει να φαίνεται ανησυχητικά ως ένα πανεθνικό δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος. Ο ευφημιστικός όρος «συμμορία αποπλάνησης» έχει απορριφθεί από πολλούς για τον πιο απλό όρο «συμμορία βιαστών». Ωστόσο, η «συμμορία» δίνει την εντύπωση της σποραδικής και απομονωμένης δραστηριότητας, που διαπράττεται κυρίως από νεαρούς παραβάτες. Αυτή η σεξουαλική εκμετάλλευση εθνικών διαστάσεων φαίνεται πως εξελίσσεται σε ένα «τρομοκρατικό δίκτυο» τύπου μαφίας. Παιδιά μεταφέρονται (σελ. 7/79) σε όλη τη χώρα για να κακοποιηθούν σε προκαθορισμένες τοποθεσίες, και αυτό το εμπόριο συνδέεται με την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και άλλες εγκληματικές δραστηριότητες. Η «Αποπλάνηση» θα έπρεπε καλύτερα να ονομαστεί «παιδικό σεξουαλικό δουλεμπόριο».
Επιτρέποντας αυτή την εγκληματικότητα να εξαπλώνεται εδώ και δεκαετίες, οι βρετανικές αρχές έχουν γίνει ουσιαστικά εγκληματίες ακόμη και συνένοχοι. Μπορούν επίσης να κατηγορηθούν ότι παραβιάζουν όχι μόνο το εσωτερικό δίκαιο αλλά και τις διεθνείς συνθήκες σχετικά με την προστασία των παιδιών, όπως τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και το Προαιρετικό Πρωτόκολλο για την Πώληση Παιδιών, την Παιδική Πορνεία και την Παιδική Πορνογραφία.
Καθώς η κακοποίηση διαπράττεται σε μεγάλο βαθμό από εγκληματίες της «(Νότιας) Ασίας», οι αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου βρίσκονται τώρα σε δύσκολη θέση. Η συντονισμένη κυβερνητική και αστυνομική δράση μπορεί να αυξήσει τις υφιστάμενες εντάσεις στην κοινότητα. Αντιθέτως, κάνοντας τίποτα, η πίστη στους θεσμούς και τους νόμους της χώρας -- και στις ίδιες τις μειονοτικές κοινότητες -- θα συνεχίσει να μειώνεται μεταξύ μεγάλων τμημάτων των πολιτών. Καθώς αυτό δεν πρόκειται να συμβεί αμέσως κατά την τρέχουσα θητεία αποτυχημένων βρετανών πολιτικών, πιθανότατα αυτή η τάση να εντείνει αυτήν την ανθρώπινη τραγωδία.
Ας ελπίσουμε, όμως, ότι ο Σατζίντ Χαβίντ θα παραμένει αληθινός στην υποστήριξη του το 2017 για την Σάρα Τσάμπιον και τουλάχιστον θα προσπαθήσει να τερματίσει αυτά τα εγκληματικά δίκτυα που δρουν εδώ και πολύ καιρό σε «βιομηχανική κλίμακα».
Μέχρι τώρα, η απάντηση σε αυτόν τον εθνικό εξευτελισμό είναι οδυνηρά αργή και χαμηλού προφίλ. Κάποιοι δράστες έχουν διωχθεί, αλλά πολλοί ίσως να μην προσαχθούν ποτέ στη δικαιοσύνη. Χιλιάδες θύματα έχουν στερηθεί αποζημίωσης ή ιατρικής και κοινωνικής βοήθειας· και υπαίτιοι αξιωματούχοι δεν έχουν διωχθεί. Οι διαδικασίες σχετικά με τις παραβάσεις της αστυνομίας δεν έχουν φέρει ακόμη αποτελέσματα - παρά την κατηγορία ήδη από το 2015 ότι ένας αξιωματικός είχε σεξουαλική επαφή με κακοποιημένα θύματα. Οι μόνες «τιμωρίες» μέχρι τώρα είναι η επανεκπαίδευση ενός μόνο δικηγόρου της Εισαγγελικής Υπηρεσίας του Στέμματος και η αποχώρηση ορισμένων δημοτικών συμβούλων του Ρόδεραμ. Όλα αυτά είναι δυστυχώς ανεπαρκή για την υποτιθέμενη βοήθεια όσον αφορά τους μαζικούς βιασμούς παιδιών -- απαιτείται αξιόπιστη δημόσια έρευνα.
Ο Andrew Jones είναι δημοσιογράφος που έχει ως έδρα του αυτή τη στιγμή την Ευρώπη.